කිරි මුහුද කලම්බානැගෙන රළ පහරින්
බිදී විසිරෙන පෙනපිඩු
දෝතට ගන්න දගලන
කිරිදරුවන්ය විටෙක අප
හිරු මල මියෙන වෙරළේ
හිද නගන සුසුමින්
නෙතු තෙමන කදුලින්
මදහස නගන ලවනින්
නුඹ සුවද රදයි මහද සැමදා
ගියද හිරු දින දින මියැද
පුන් සොමි නැගෙයි සතොසින්
විහිදෙන පෙති තඹුරු විලසේ
පුබුදයි නුඹ මහද නිතියෙන්.........!
(ටික කලකට කලින් මගේ පෑන් තුඩින් ගිලිහුනු කවියක්)
ලස්සන කවි සිතුවිල්ලක්.
ReplyDelete