උණුවතුර ළිං

එක්තරා කාලයක ඉතාමත් උණුසුම් කාලගුණයක් පැවතුනා ත්‍රිකුණාමල ප්‍රදේශයට.  මේ ප්‍රදේශයේ වැසියෝ වතුර නැතිව බොහෝම දුකසේ තමයි කාලය ගතකලේ.  ගස් කොළන් වේලිලා ගියා.  පොළව ඉරි තැලුනා.  නොයෙකුත් වසංගත රෝග පැතිරෙන්න පටන් ගත්තා.  ඒ එක්කම දරුවෝ මේ කාලගුණික තත්වය හා ලෙඩ රෝග දරා ගන්නට බැරිව අකාලයේ මිය යන්නත් පටන් ගත්තා.  මේ කාලය හුගාක් අගහිග කම් පිරුණ දුර්භීක්ෂ කාලයක් වුනා.

මේ කාලයේදී එක් හිමි නමක් මේ පළාතට ලගා වුනා.  අවු රශ්මියෙන් බොහෝ කෙඩෙත්තුවට පත් වුන උන්වහන්සේගේ උගුර කට වේලිලා ගියා.  

උන් වහන්සේ නිවසක් කරා ලගා වුනා. 

“මට උගුර තෙමාගන්න වතුර පොදක්....... උන්වහන්සේ බැගෑපත් වුනා.

“අපට තියෙන්නේ එක වතුර කලයයි.  ඒක දෙන්න බැහැ.....ගෙදර ඇත්තෝ කිවුවා.

උන්වහන්සේ ගෙයින් ගෙට ගියා.  හැම තැනකින්ම ලැබුනේ එකම පිළිතුරක්.  

“මේ වතුර ඔබට දුන්නොත් අපි මැරෙයි....අපට දෙන්න බැහැ.

මේ විදියට ගෙයින් ගෙට වතුර පොදක් ඉල්ලමින් යන හිමි නම ඊළගට දුටුවේ කුඩා පිරිමි දරුවෙක්.  පොල් කටුවට වතුර පොදක් ගෙන බොන්න හදනකොටමයි ඔහුට ඒ බැගෑපත් හඩ ඇසුනේ.

“ආ...මෙන්න මේ වතුර ටික බොන්න....කුඩා දරුවා අත තිබූ පොල් කටුව දිගු කලා.

පොල් කටුව අතට ගත් හිමි නම එය පානය කලා.  අඩියේ රැදුන වතුර බිංදුව අර කාෂ්ටක පොළවට හැලුනා.  

මහම මහ පුදුමයක්.  පොළව පලාගෙන මතු වුනේ උල්පත් හතක්....!!!!

උල්පත් වලින් බුබුළු නගමින් මතුවූ දිය බීමට ගම්මු එතැනට රැස්වුනා.  ඒ වුනාට ඒ වතුරට අත තැබීමටවත් පුළුවන් කමක් තිබුනේ නැහැ.  වතුර දුම් දමමින් උතුරන්නට පටන් ගත්තා.  ලගපාතක ඉන්නට බැරි තරම් රත්වූ වතුරයි උල්පත් වලින් මතුවුනේ.

හිමි නමට වතුර පොදක් දුන් ළමයත් වතුර ටිකක් ගැනීමට අත දැමුවා.  වතුරෙන් ඔහුගේ අත සිසිල් වුනා.  මේ කුඩා දරුවා උල්පත් මැදට ගියා.  ඇති තරම් දිය බිවුවා.  නෑවා.  ඔහුට පමණක් එම වතුර සිසිල් වුනා.

අදටත් මේ උණුවතුර ළිං ත්‍රිකුණාමල ප්‍රදේශයේ තියෙනවා.  අදත් මෙහි ඇති වතුර උණුසුම් බව අපි කවුරුත් දන්නා කරුණක්.