ජිරාෆ් ලා ගැන මේ තොරතුරු දන්නවද?

හැමෝගෙම නෙත් සිත් පැහැරගත් සතෙක් විදියට සැලකෙන ජිරාෆ් ගැනයි මේ.  බොහෝ කොට ජිරාෆ් ගේ සිත්ගන්නා සුළු පෙනුමට හේතුව අන් සතුන්ට නොමැති තරමේ දිගු ගෙලක් හා ශරීරයේ හැඩයත් වෙන්න පුළුවන්.  උගේ ගමන් විලාශය,  වගේම තමයි ගත පුරා විහිදුනු ඉරි රටාවත් තවත් හේතුවක්.

ලෝකයේ ඉන්න උසම සතා තමයි ජිරාෆ්.  උගේ සාමාන්‍ය උස අඩි 18ක් හෝ 19ක් වෙනවා.  සමහරු අඩි 20ක් වෙනකන් වැඩෙන බවත් පැවසෙනවා.    එසේම තමයි උගේ අලුවන් පැතලි දිව මේ උසට තව අගල් 8ක් විතර එකතු කරනවා.  ජිරාෆ්ගේ ගෙල දිගට පිහිටා තිබුණත් එය නිර්මාණය වෙලා තියෙන්නේ මිනිසාගේ මෙන්ම ඇට කැබලි 7කිනුයි.  නමුත් ඒ ඇට කැබලි එකිනෙක දික්වෙලා වැඩී තියෙනවා.  මෙයට හේතුව විදියට දක්වන්නේ කාලාන්තරයක් තිස්සේ උස් ගස්වල අතු රිකිලි කෑමට පුරුදු වෙලා හිටපු නිසා බවයි විද්වතුන්ගේ මතය.

ජිරාෆ් වැඩි කොටම බෙල්ල කෙලින් තබාගන්නේ ගස්වල කොළ ගන්නා අවස්ථාවලදී පමණයි.  කදට අංශක 60න් විතර ආනතවයි බෙල්ල  පිහිටලා තියෙන්නේ.  අනෙක් කරුණ වන්නේ ඉදිරි පාද පිටුපස පාදවලට වඩා දිගු වීමයි.  එයත් ගස්වල කොල කඩා කෑමට පහසුවක් ලෙස පිහිටා ඇති බවයි කියන්නේ. 

ජිරාෆ්ට කුඩා අං දෙකක් ඇතත් ගවයන්, මුවන් වගේ සතුන්ට මෙන් ඉන් අන් සතුන්ට පහර දීමට උදව් කරගන්න බැහැ.  අනෙක් සතුන්ට වගේ නොවෙයි මේ අං යුගලය දිගු ලොම් සහිත සමකින් ආවරණය වෙලයි තියෙන්නේ.  අනෙක් කරුණ තමයි උගේ නාසය අවශ්‍ය විටෙක වසා දැමීමට හැකිවීම.

ඒවගේම ජිරාෆ් සත්ව ලෝකයේ ගොලු සතෙකු ලෙසයි සැලකෙන්නේ.  වෙනත් සතුන්ට මෙන් ඌට කිසිදු ශබ්දයක් පිට කිරීමේ හැකියාවක් නැත.  කුඩා පැටවුන්ට මුල් කාලයේදී වසු පැටවුනට මෙන් හඩක් නැගිය හැකි නමුත් වයසින් වැඩෙන කොට ඒ හැකියාව නැතිවෙලා යනවා. ඒ නිසා ජිරාෆ්ට නැගිය හැකි එකම ශබ්දය නයෙකු මෙන් පිබීම පමණයි. 

මොවුන් රංචු ලෙස නිදැල්ලේ හැසිරෙන සත්ව කොටසක්. බොහෝ විට තැනිතලා බිමවල තමයි ගැවසෙන්නේ.  අප්‍රිකාවේ තැනිතලා බිම්වල දහ දොලොස් දෙනා බැගින් කොළ අතු කඩා කනවා නිතරම දකින්න පුළුවන්.  ජිරාෆ් ලා වැඩියෙන්ම කන්න කැමති ඇකේෂියා ගසෙහි කොළ අතුයි.  ඔවුන් රැදෙන්නට වැඩියෙන්ම ප්‍රියකරන්නේ උස් ගස් තැන තැන වැඩුනු මදක් කාන්තාර ස්වභාවයක් උසුලන පෙදෙස් වලයි.  හේතුව තමයි දික්වූ ගෙල කෙලින් තබාගෙන ඒ මේ අත යාමේ පහසුවත්, සතුරන් ඉන්නවා නම් ඔවුන් ලෙහෙසියෙන් දැකීම හා එවුන්ගේ පැමිණීම දැක උවදුරු වලින් වැලකී සිටීමේ පහසුවත් නිසාය.

මේ වගේ පරිසරයන්ගෙන් ගහන අප්‍රිකාවේ ඇබීසිනියාවේ ඉදලා දකුණු කොංගෝවේ නැගෙනහිර පෙදෙස දක්වාම ජිරාෆ් වර්ග ගණනාවක්ම විසිරිලා ඉන්නවාලු.  නිරක්ෂය ආසන්නයට වන්නට ජිවත් වන්නවුන්ගේ ශරීර පැහැයේ තද ගතියක් ඇති බවත් පෙනෙන්නට තියෙනවා.  ජිරාෆ්ලා ආහාර වැඩි වශයෙන් තියෙන පෙදෙස් වල වාසය කරන්නට කැමැත්තක් දැක්වූවාට ආහාර ගන්නේ සුළු වශයෙන්.  අනෙක් කාරනය තමයි වතුර නොබී දින ගණනාවක් වුනත් ඉන්නට හැකි වීම.ඒ වගේම තමයි ඉතින් වතුර බොන්න ගියාමත් ටිකක් හිරිහැර විදින්න වෙනවා.  ඉදිරි පාදයන් දිගු වීම නිසා ජලය ඇති පෙදෙස් වලට පහසුවෙන් පහත් විය නොහැකි වීම මෙයට හේතුවයි. ඒ වෙලාවට දිය කඩිති ලගදි පෙර පාදයන් එකිනෙකින් පුළුවන් තරම් ඈත් කර ජලය පානය කරන්නට ඔවුන් උනන්දු වෙනවා.  ඒ නිසාම තමයි සත්තු වත්තේ මොවුන් වෙනුවෙන් වතුර තබන්නේ අඩි 10 ක් 15ක් උසිනුයි.  ජිරාෆ් කියන්නේ අනෙක් සතුන්ට හිරිහැරයක් කරන සතෙක් නොවෙයි.  ඒ වගේම ජිරාෆ්ලාට සතුරන් අඩුයි.  ඉදහිට හෝ හිරිහැරයක් සිදුවන්නේ සිංහයන්ගෙන් පමණයි.  අනෙක් සතුන් හුගාක් වෙලාවට දිය කඩිති අසලදී ඔවුනට ඉඩ දෙති.

ජිරාෆ්ලා පොර බදන අවස්ථා තියෙනවා නමුත් ඒ තමන්ගේ ශක්තිය මැන බැලීමට හෝ ප්‍රතිමල්ලවයන් මෙල්ල කිරීමේ අරමුණින් පමණයි.  හිසට හිස තබා හෝ ගෙලට ගෙල තබා මෙසේ පොර අල්ලති.  පහරදීමක් සිදුවුනොත් ඒ ඉතාමත් කලාතුරකිනුයි.  නමුත් වෙනත් සතුරන්ගෙන් හිරිහැර වනවිට වේගයෙන් පා පහර දී ඔවුන් එලවා දමනවා. ජිරාෆ්ලාට අශ්වයන්ට මෙන් වේගයෙන් දිවීමේ හැකියාවක් තියෙනවා.  නමුත් අතුපතරින් ගැවසී ගත් ගස් ලගදී නම් සතුරාට පහසුවෙන් හසුවෙනවා. 

ජිරාෆ් ලාගේ ගමන් විලාශය අනෙක් සතුන්ට වඩා වෙනස්.  ඔවුන් එකම පැත්තේ පාදයන් එකවර චලනය කරමින් ගමන් කරනවා.  ඌට නැලවෙන අන්දමේ ගමන් තාලයක් ඇත්තේ මේ නිසාමයි.  ජිරාෆ්ලා ඇති කරන්න ඕනනම් ඔවුන් කුඩා කාලයේදී අල්ලා ගතයුතුයි.  මොවුන් ඉතා ඉක්මනින් හීලෑ කරගන්න පුළුවන්.  ඒ වගේම තමයි පහසුවෙන් රෝග වලට ගොදුරු වෙන්නෙත් නැහැ.  උගේ මනස එතරම් දියුණු තත්වයක් නැත.  නමුත් තමන්ගේ ආහාර වේල හා ස්වාමියා පිළිබදව මතකය ඔවුන් සතුව ඇත. 

ජිරාෆ්ගේ මුල් නෑයින් යුරෝපය, ආසියාව හා උතුරු ඉන්දියාවේත් විසිරී සිටි බවට සාක්ෂි තියෙනවා.  නමුත් දැන් දැන් ජිරාෆ්ලා බොහෝ දුරට වදවීගෙන යන බවක් පෙනෙන්නට තියෙනවා.