Thursday, September 29, 2011

තනිවෙමි



                   ජීවන කතරෙ බෝ බාධා                            ඇතිවෙනවා
                   හමු වී වෙන්වීම ලෝ දම                                පවසනවා

                   ඇතිවූ වියෝවෙන් මගෙ   හද                       කකියනවා
                   තවමත් නුඹ ගැනම මා සිත                            විමසනවා

                   මගෙ සිහිනයේ නුඹ රජවී   ඉන්න                         ඇතී
                   ඒ සිහිනයේ මා රැජිනගේ තැන ගන්න                   ඇතී
                   පෙර සසරෙදිත් මේ ලෙස රිදවන්න                      ඇතී
                   පුරුදු ලෙසම මා තනිකර  යන්න                           ඇතී

                   පායන සදේ නුඹ ඇති දැයි                            සෙව්වාට
                   නුඹ සිහිවෙලා නෙතු කදුලින්                         පිරුනාට
                   මගෙ තනි නොතනියට නුඹ නැති බව දැනෙන       විට
                   සිත සනසා ගනිමි සුසුමින් ලය පිරෙන                   විට

                   සිදුවූ වරද යළි කිසිදින                            නොමවන්න
                   හමුවූ දෙනෙත්  කවදාවත්                       නොදකින්න
                   නිමවූ සෙනෙහසේ අරුමය                     නොපතන්න
                   සිතුවෙමි සිතමි සැමදා තනිවී                             ඉන්න

                   දකිනා හැම මොහොතකම පුරහද  අහස්            ගැබේ
                   ඉමිහිරි අතීතය සිහිවෙයි සිතට                            මගේ
                   පායන විලස රන් තරුවක්   ගුවන්                      ගැබේ
                   ආලෝකමත් වේවා ජීවිතය                                 ඔබේ




                  

2 comments:

  1. ලස්සන ප්‍රාර්ථනාවක්. තමන්ට හිමි නැතත් සතුටින් ඉන්න ලැබෙන්න කියන එක ගොඩක් වටිනවා.

    ReplyDelete
  2. මධු...

    ආදරය කියන්නේ ලබාගැනීමම නෙමෙයි. පරිත්‍යාගයක්

    ReplyDelete

කියවලා බලලා හිතට දැනෙන අවංකම දේ මෙතන කුරුටු ගෑවොත් ඒක මට ලොකු ශක්තියක්. ඒ නිසා ඔයාලගේ හැගීම් වචන වලට පෙරලන්න අමතක කරන්න එපා...!!!!!