Thursday, October 15, 2015



කාලෙත් එක්ක දැනහැදුනුම් කමුත් වෙනස් වෙනවා

ඉස්සර කාලේ ගමක එක්තරා තරුණයෙක් තරුණියක් එක්ක පෙමින් බැදී සිටියා.  මේ තරුණයා ඇය විවාහ කරගන්නා බවට ස්තිර වශයෙන්ම පොරොන්දුවකුත් දුන්නා.  ඉතින් මේ තරුනියත් , තරුණයාගේ වදන් විශ්වාස කරලා බොහෝම ලෙන්ගතු කමින් කාලය ගත කලා.  බොහෝම ලගින් ආශ්‍රය කලා අවුරුදු ගණනාවක්ම.

කොහොම නමුත් කාලෙත් එක්ක බොහෝ දේවල් වෙනස් වෙනවානේ.  ඉතින් මේ තරුණයාත් අහළ පහල ගමක වෙනත් තරුණයක් විවාහ කරගත්තා.  ඇත්තටම මෙහෙම වුනේ තරුණයාගේ වරදකිනුත් නෙමෙයි.  දෙවැනි තරුණිය වඩා ධනවත් වුනා ඒකයි කාරණාව.  කොහොම කොහොම හරි ප්‍රථම ප්‍රේමයේ වේදනාව කාටත් තදින් දැනෙනවානේ.  කලින් සදහන් කල තරුණිය මේ වෙච්ච දේ ගැන බොහෝම කළකිරීමෙන් තමයි හිටියේ. 

ටිකක් කාලය ගතවුනාට පස්සේ ඇගේ දෙමාපියන් ඇයට වෙනත් විවාහ යෝජනාවක් ගෙනාවා.  අවසානයේදී ඇයට ඊට එකග වන්නට සිදු වුනා.  ඇය දීග ගියේ වෙනත් ගමක තරුණයෙක් සමගයි.  මෙහෙම කාලය ටිකෙන් ටික ගතවුනා. 

එක දවසක් අර කලින් කියපු තරුණයා යම් කිසි උවමනාවකට දුර බැහැරකට ගියා.  එහිදී ඔහුට එන්නට සිදු වුනේ බොහෝම රෑ බෝ වෙලා.  අද කාලේ වගේ නෙමෙයි. මෙහෙමෙ දුර බැහැරක ගිය කෙනෙක්ට නවාතැන් දෙන්න ගම්වල වැසියන් පුරුදු වෙලා හිටියා.  ඒ වගේම ආහාර පාන ටිකකින් සංග්‍රහ කරන්නත් අමතක කලේ නැහැ.  සිංහල මිනිස්සු ආගන්තුක සත්කාරයට බොහෝම ලැදි පිරිසක්නේ.  කොහොම නමුත් රෑ බෝ වෙලා නිසා නවාතැන් ඉන්නා ගෙන එක් ගෙදරකට මේ තරුණයා පැමිණියා.  ඒ වෙලාවේ තමයි දැනගත්තේ මේ ගෙහිමි කාන්තාව තමන් මුලින් පෙම්කල තරුණිය බව. 

ඉතින් තරුණයාට පුදුම හිතුනා.  සතුටක් දැනුනා.  තරුණ කාන්තාවත් ඔහුව අදුන ගත්තා.  නමුත් ඇය කිසිම අමුත්තක් පෙන්නුවේ නැහැ.  එදින ඇගේ ස්වාමියාත් ගෙදර හිටියේ නැහැ.  ඇය හොදින් ආහාර පාන පිළියෙල කර මේ තරුණයාට පිළිගැන්නුවා.  ඔහු ආහාරයෙන් සප්පායම් වනතුරු සතුටු සාමිචි කතා බහේ යෙදිලා හිටියා.  ඉන්පසු, දොර පිළේ කොට්ට පැදුරු එළා ඔහුට නිදා ගන්නට සැලැස්සුවා.  ඇය ගෙට ගොස් දොර වසා ගත්තා.

පරණ පෙම්වතියගේ මේ ක්‍රියා කලාපය නිසා තරුණයාට බොහෝම හිත් වේදනාවක් ඇතිවුනා.  ඇයව ඔහුට තේරුම් ගන්නට නොහැකි වුනා.  බොහෝම වේලාවක් මේ ගැන කනස්සල්ලෙන් හිටපු තරුණයා මේ විදියට නෝක්කාඩු කවියක් කිවුවා.

ආදි අපි දෙන්නා දිය පිට මලක්                 වගේ
දැන්දි අපි දෙන්න දිවි දුටු මුවන්                වගේ
ගොඩ නුපුරුදු දිය නුපුරුදු සතුන්               වගේ
උඹලගේ සෙනේ හුණු නැති බුලත් විට      වගේ

මේ කවිය ඇහුණ තරුණ කාන්තාව ගේ ඇතුලේම ඉදන් මෙහෙම කිවුවා.

ආදි අපි දෙන්නම තමු                  න්නේ
දැන්දි අපි දෙන්නම අනු               න්නේ
නොදැන නෙමෙයි පිළ පිට පැදුර  දුන්නේ
යතුර දෙන්ට මේ ගේ දොර අනු    න්නේ

No comments:

Post a Comment

කියවලා බලලා හිතට දැනෙන අවංකම දේ මෙතන කුරුටු ගෑවොත් ඒක මට ලොකු ශක්තියක්. ඒ නිසා ඔයාලගේ හැගීම් වචන වලට පෙරලන්න අමතක කරන්න එපා...!!!!!